Σταμάτης Λάσκος: Από τα στενά του Βόλου, στο Oregon και στη Nike

Ο Σταμάτης Λάσκος γεννήθηκε στο Βόλο πριν από 27 χρόνια. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα.
Εργάστηκε στην εικαστική ομάδα για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 και έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες ομαδικές τοιχογραφίες.

από τον Παύλο Περβανά

Τα έργα του επί καμβά, έχουν ταξιδέψει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, κερδίζοντας ολοένα και περισσότερους φανατικούς οπαδούς του ξεχωριστού ύφους της δουλειάς του. Τις τοιχογραφίες του θα τις πετύχεις σε όλη την Ελλάδα: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γρεβενά, Νάουσα. Τον ίδιο, αυτή την εποχή, θα τον βρεις στο Βόλο να διδάσκει σε παιδιά δημοτικού, να ετοιμάζει μια τυφλή όψη στα «παλιά» της πόλης, και να δημιουργεί t-shirts για τη Nike Air Jordan.

Σε μια εποχή, σε ένα χώρο και μια χώρα που είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσεις, πίστεψέ με: οι όροι ταλαντούχος, ξεχωριστός και ανερχόμενος, ίσα που μόλις καλύπτουν την πραγματικότητα. Στον ελεύθερό του χρόνο...ζωγραφίζει.


Διδάσκεις καλλιτεχνικά σε παιδιά δημοτικού απ' ότι ξέρω. Κατ' αρχάς τα ζηλεύω αφάνταστα. Κατά δεύτερον, πώς σε αντιμετωπίζουν όταν τους λες πως ζωγραφίζεις τοίχους, και τί συμβουλές τους δίνεις;

Εργάζομαι εδώ και δύο χρόνια ως εικαστικός εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία. Η καθημερινή επικοινωνία με μικρά παιδιά είναι μεγάλη εμπειρία για μένα. Ένα κομμάτι του μαθήματος έχει να κάνει με την τέχνη του δρόμου. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τα σχόλια που ακούω όταν τους δείχνω τοιχογραφίες, είτε δικές  μου, είτε από όλο τον κόσμο. Όσον αφορά τις συμβουλές μου πάνω στη ζωγραφική και στην τοιχογραφία, πάντα προσπαθώ  να  τους  πω και να τους δείξω τα πράγματα που θα ήθελα να είχα ακούσει και να δω στην ηλικία τους.


Πώς διαχειρίζεσαι το αίσθημα της ευθύνης απέναντι στα παιδιά αυτά; Τί θέλεις να τους μάθεις;

Αν και πολύ άπειρος ακόμα για να βρω τον κατάλληλο τρόπο συμπεριφοράς απέναντι σε ένα μικρό παιδί, πέρα από τις εικαστικές συμβουλές, θέλω από αυτή την ηλικία να γνωρίζουν και άλλα πράγματα, όπως το που πατάνε και που βρίσκονται, ποια είναι η κοινωνία μας και τα προβλήματά της. Πράγματα δηλαδή που συνδέονται άμεσα με τη ζωγραφική, γιατί για εμένα δεν εννοείται κάποιος ζωγράφος που δεν προβληματίζεται, κι ας κατέχει φοβερές σχεδιαστικές ικανότητες.

Ποιό ήταν το πρώτο σου σχέδιο που το κοίταξες αντικειμενικά και είπες "οκ, είμαι καλός σε αυτό τελικά, αυτό θα κάνω στη ζωή μου";

Ζωγράφιζα από πολύ μικρός, δε θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη εικόνα. Θυμάμαι ότι ζωγράφιζα συνέχεια και πάντα και, όπως και τώρα, προσπαθούσα να εξελιχθώ. Είχα επιλέξει από μικρή ηλικία τι ήθελα να κάνω, ήταν ο μόνος μου επαγγελματικός στόχος. Μάλιστα, πρόσφατα βρήκα μια έκθεσή μου από το δημοτικό με θέμα το τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε και είχα απαντήσει μόνο για τη ζωγραφική.

Μεγάλωσες στο Βόλο. Ποιά ερεθίσματα σου προσέφερε η πόλη που σε έσπρωξαν σε αυτήν την κατεύθυνση;

Πηγαίνοντας ένα πρωί σχολείο, παρατήρησα ένα ζωγραφισμένο τοίχο σε ένα στενό του Βόλου. Έφτασε αυτός ο τοίχος να είναι η αρχή μου στο χώρο του graffiti και αργότερα στη street art. Έψαξα, ρώτησα, γνώρισα το παιδί που το έκανε, αγόρασα περιοδικά και από νωρίς κατάλαβα με τι έχω να κάνω.

Από πού αντλείς ιδέες για τις δημιουργίες σου;

Θεματικά από την κοινωνία μας και τα προβλήματα της, τα οποία έχουν διογκωθεί σήμερα. Προσπαθώ μέσα από τη ζωγραφική να δείξω όλα αυτά που με ενοχλούν, άλλες φορές με σοβαρό, κι άλλες με σατιρικό τρόπο. Μελετάω πολύ τους παλαιότερους καλλιτέχνες και έχω μια αδυναμία στους αναγεννησιακούς. Ένας από τους ζωγράφους που με εντυπωσιάζει είναι ο Egon Schiele.

Οφείλει η street art να είναι πολιτικής φύσεως κατά τη γνώμη σου;

Κατά τη γνώμη μου ναι, ή τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Χρειάζονται εικόνες που θα συναντήσει ο καθένας ξαφνικά μπροστά του και θα έχουν να πουν κάτι περισσότερο και πιο αληθινό απ’ τον εγκλωβισμό και το καλούπωμα της τηλεόρασης. Γενικά όμως, δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους καλλιτέχνες του δρόμου. Ο κάθε καλλιτέχνης βγάζει το δικό του κομμάτι στο δρόμο χωρίς να οφείλει τίποτα και σε κανέναν. Είναι μια σύγχρονη μορφή τέχνης που όπως και σε όλες τις άλλες, τα πάντα είναι ανοιχτά.

Πώς βιώνεις το γενικότερο κλίμα εμπορευματοποίησης του κάθε τι καινούριου στη χώρα μας; Έχει αγγίξει το χώρο του street art στην Ελλάδα κάτι τέτοιο;

Πάντα η καινοτομία στην Ελλάδα δέχεται εκμετάλλευση και τις περισσότερες φορές πουλάει. Ένα από τα θύματα είναι σίγουρα και η street art. Υπάρχουν όμως αξιόλογοι Έλληνες καλλιτέχνες που αργά ή γρήγορα θα κάνουν τη διαφορά.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο καλλιτέχνη, ακόμη και με το δικό σου ταλέντο, να αναδειχθεί στον ελληνικό χώρο; Πιστεύεις στην αναγέννηση του τομέα της τέχνης μέσα από την κρίση;

Ιστορικά, σε περιόδους κρίσης έχουν γίνει τα μεγαλύτερα έργα κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Η κρίση, και γενικά η ψυχική πίεση, μεγαλώνει το αίσθημα του καλλιτέχνη να αντιδράσει μέσα από τη δουλειά του. Η αλήθεια είναι πως για να αναδειχθεί ένας νέος καλλιτέχνης στην Ελλάδα, αντιμετωπίζει πολύ δύσκολες συνθήκες. Χρειάζεται υπερβολική υπομονή κι έχω δει ταλέντα να χάνονται. Είναι κρίμα, η αντιμετώπιση ενός καλλιτέχνη εδώ είναι πολλά βήματα πίσω σε σχέση με το εξωτερικό.

Καμβάς ή τοίχος;

Και τα δύο το ίδιο. Τελείως διαφορετικά πράγματα με διαφορετικά θετικά και αρνητικά, αλλά κι έναν απίστευτο συνδυασμό.

Τί ετοιμάζεις τώρα;

Ετοιμάζω κάποια έργα για δύο εκθέσεις σε Ελλάδα κι εξωτερικό. Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω  μια τυφλή όψη σε ένα από τα κτίρια (δημοτικά) που διδάσκω. Παράλληλα, δημιουργώ κάποια project/σχέδια t-shirts για τη Nike Jordan Ιnc. στο Oregon και σχέδια για το αμερικάνικο περιοδικό “Τhe New Yorker”.

Ποιά είναι η καλύτερη επαγγελματική συμβουλή που σου έχουν δώσει;

Μέσα από τα έργα μου να είμαι πάντα ο εαυτός μου, σε ό,τι κι αν κάνω.

Τις δουλειές του Σταμάτη θα τις βρεις εδώ:
http://www.behance.net/siveone

πηγή: thessmag.blogspot.gr

Posted in: πολιτισμός